Dieren spotten

Lieve lezers,

Ik heb de afgelopen weken zoveel dieren in het wild gezien, heel erg vet! Daarover later meer. Terug naar Swakopmund, aan de Namibische kust. Die middag zijn we wezen quadbiken door de duinen/woestijn van Swakopmund. Met z'n vieren achter een gids aan scheuren door het zand, heel vet! 's Avonds lekker uit eten geweest en vervolgens was er een feest bij ons in het hotel/hostel. Samen met reisgroepje 2 (Tomas, Donnie, Willem en Hugo) er weer een mooi feestje van gemaakt. Bijzonder publiek overigens in de veels te grote bar, louter lokale bevolking.

De volgende dag was het een kwestie van de tank volgooien, de portemonnee volgooien en de koelkast/laden volgooien: we gingen weer op reis, op naar Etosha National Park (NP) in het noorden van Namibië! Dit zouden we echter niet halen in een dag en daarom moesten we nog een tussenstop maken. Tussendoor was echter weinig bewoonde wereld. We kwamen welgeteld twee plaatsjes tegen. Een slapend mijnstadje (Uis) en een ander klein dorpje (Khoraxis), waarbij we uiteindelijk een camping vonden. Een prima camping overigens! Enige nadeel waren de bijzondere insecten die hier overal rondliepen. Een kruising tussen een kakkerlak en een spin (het lichaam van een grote kakkerlak met grote spinnenpoten eronder, waardoor hij vrij hoog op z'n poten stond. Je kunt het al raden, de dames waren geen fan van deze 'indringers'.

Vrijdag was het tijd om naar Etosha NP te rijden. Het grootste en beroemdste wildlife park van Namibië. In dit prachtige gebied zijn drie campings en een aantal (gravel)wegen. Alle campings hebben een waterhole, danwel natuurlijk, danwel door mensen aangelegd, waar dieren kunnen drinken en die 's avonds verlicht worden om ander wildlife te spotten! We besloten om op alle drie de campings een nacht te verblijven en tussendoor lekker zelf op safari te gaan (zelf rondrijden dus). Alleen de eerste middag hebben we ons laten rijden, mooi in een open (wat hoger) autootje. Binnen no-time werden we omsingeld door olifanten, zeker een groep van 40, inclusief kleintjes! De motor uit en gewoon staren, wat een fantastisch gezicht! We hebben zoveel wildlife gespot deze drie dagen, echt fantastisch. Een kleine opsomming: olifanten (heel veel!), zebra's (heel veel), neushoorns (!), cheeta's (!!), giraffen, springbokjes (heel veel), steenbokken, zwartkopimpala's, gnoe's, jakhalzen, hyena's, slang, leeuwen (!), kudu's (zieke geweien), honingdassen, gemsbokken (nice), struisvogels, flamingo's en nog vele anderen! Helaas geen luipaard kunnen spotten! De big five is daarom nog niet afgevinkt. De buffel hopen we later nog wel te spotten in de Caprivi Strook (vanwaar ik dit verhaal ook type). Ook ontzettend veel andere soorten vogels gespot, maar deze interesseren mij dan weer wat minder (sorry Karel Jan). Overal waar je keek dieren, wat geweldig. Zelfs 's avonds bij de tent hebben we vaak gezelschap. Op de ene camping door katten, de andere door honden, brutale honingdassen, jakhalzen of eekhoorntjes! Je kunt het zo gek niet bedenken of het zit/ligt gezellig naast ons kampvuur of graait in onze prullenbak.

Na het prachtige Etosha was het weer tijd om verder te reizen. Richting het oosten en opnieuw de outback in. Af en toe doet deze reis me weer terug denken aan mijn reis door Australië. Lange stukken leegte, weinig plekken om boodschappen te doen of te tanken. En tussendoor prachtige landschappen en bijzondere dieren. Heerlijk. Met andere woorden, we moesten eerst weer even een TPB'tje doen (tanken, pinnen, boodschappen). Je kunt nou eenmaal prima een paar dagen rijden in Namibië zonder een supermarkt tegen te komen. In Tsumeb inkopen gedaan en verder doorgereden. Wel grappig trouwens, deze regio staat bekend als 'dichtbevolkste' van Namibië. In een land met minder dan twee miljoen inwoners en een oppervlakte groter dan tienmaal Nederland en België bij elkaar opgeteld, is alles relatief. Onderweg zijn we nog langs een van de grootste gelande meteorieten ooit gekomen. Dit viel echter een beetje tegen. Geen reusachtige krater, maar alleen een brok (voornamelijk) ijzererts van 3 bij 1 meter die 50 ton weegt. Onze eindlocatie voor die dag was Roy's Camp, 60 kilometer ten oosten van Grootfontein. Wederom een mooie camping. De campings hier zijn over het algemeen erg mooi. Met ruime plekken die voorzien zijn van elektriciteit, een kraantje, een plek om vuur te maken, een prullenbak en soms zelfs een stenen tafel met stenen krukken (alhoewel we die natuurlijk ook gewoon in de auto hebben). Iedere avond braajen (barbecuen op z'n Afrikaans) we, met lekkere aardappels uit folie, vlees en groente (maiskolfjes op de bbq zijn favoriet). Al onze vier de moeders zullen ongetwijfeld trots zijn!

Vanaf hier reden we eergisteren naar onze huidige camping Ngepi Camp, aan het begin van de Caprivi strook. Wanneer je Namibië op de kaart bekijkt, zie je deze vreemde strook pas liggen. Helemaal in het noordoosten. Vroeger door de Duitsers (die Namibië koloniseerden) zo geclaimd om via deze weg makkelijker contact te maken met de overige Duitse kolonies in oost Afrika. Op deze wederom prachtige camping, middenin de jungle hadden we voor twee nachten geboekt en zullen we straks vertrekken. Gisteren hebben we lekker rustig aan gedaan en aan het einde van de middag een sunset boottour gemaakt over de grote rivier waaraan de camping ligt. Afrika zou niet Afrika zijn wanneer er niks leuks aan wildlife in deze rivier te vinden zou zijn. De camping is namelijk omringt door nijlpaarden! Vanuit onze tent horen we ze brommen en tijdens de boottocht hebben we er een stuk of 20 gezien. Imposante dieren, die jammer genoeg veel onder water zijn en daarom moeilijk te spotten en fotograferen. Je hoort ze echter wel van een grote afstand brommen! Verder ook nog een kleine krokodil gespot. Vanmiddag rijden we verder richting het oosten naar het einde van de Caprivi Strook. Vanaf daar is het nog maar een klein stukje naar de Victoria Falls, ons volgende hoogtepunt van deze prachtige reis.

Tot de volgende keer!
xxx