Tempels en vulkanen op Java

Hallo allemaal!

Ik kan inmiddels met een gerust hart mededelen dat we Jakarta hebben bereikt. Dit ging uiteraard niet zonder horten en stoten en we hebben super veel gezien, beleefd en meegemaakt.

De vorige keer eindigde ik mijn bericht op Bali dat we op reis gingen. De planning was om een taxi te pakken naar Ubud om dan vanaf daar met de bus richting het westen van het eiland te gaan, naar de ferry. Ubud staat bekend om haar hindoeistische cultuur en tempels en ook is er een monkey forest.
Binnen 2 tellen hadden we een taxi te pakken en konden we koers zetten naar het noorden. Onze taxichauffeur - Putu Sembah - echt een mooie gast kon met ons uiteraard ook wel een dealtje sluiten.
Na een half uur onderhandelen (tijdens het rijden, over de prijs) hadden we Putu de hele dag tot onze beschikking, ideaal.

Tegen 12u kwamen we aan in Ubud en gingen we een kijkje nemen in het 'Monkey forest'. Een super oud regenwoud met een tempel en overal Macaque apen! Trosje bananen op de kop getikt en al gauw werd ons duidelijk waar het spreekwoord 'brutale aap' vandaan komt. Slimme beestjes!

We kregen inmiddels wel honger en zochten we een restaurantje op. Uiteindelijk vonden we er eentje met een fantastisch uitzicht. Uitzicht op van die rijstterrassen (sawa's). Echt bijzonder om te zien! Degelijke lunch achterover getikt en nu koers gezet richting Tanah Lot, een tempel aan de zuidkust van Bali.
Behoorlijk toeristisch hier en 1 atractie sprong toch wel uit het oog. Er lag daar gewoon een python van een dikke 4m, 35 kilo schoon aan de haak!! Nou dan kun je verwachten wat er gebeurd, enkele tellen later hadden deze boys dat ding al om de nek hangen. Ik was de gelukkige die aan de kopkant stond en mocht zijn sterke kop onder controle houden. Wat een kracht heeft dat beest!! Echt super vet. Verder nog even wat (sunset) plaatjes geschoten van de tempel en we konden weer in onze degelijke taxi (met airco).

Het was nog wel een stukkie rijden naar de ferryplaats Gilmanuk en als je nagaat dat je rond de 40 a 50km per uur gaat omdat het zo super druk is en de wegen niet heel best kun je nagaan dat het allemaal wat lang duurde. Putu was echter een zeer degelijke felle chauffeur en ook in het donker kende hij de wegen op zijn duimpje. Zijn engels was best aardig en we hebben super veel gelachen. Wij zaten er mooi rustig bij met een muziekje op de achtergrond (aart zijn boxje doet nog steeds prima dienst) en we hadden ook al wat pilsjes op voorraad.

Tegen half 9 bereikten we Gilmanuk, Putu wist nog wel een goedkoop hotelletje en dropte ons bij het Sandurna hotel af. Inmiddels waren wij al aardig uitgehongerd en was het zaak om op zoek te gaan naar voedsel. Het dorpje was behoorlijk klein en we kwamen er ook gelijk achter dat we in het Moslim gedeelte van Indonesie waren beland. Na even zoeken vonden we een klein voedselstalletje (Warung in de volksmond) langs de weg en tikte we onze (erg spicy) Mie Goreng naar binnen.

Donderdag er vroeg uit, want vandaag moest er ook weer veel gereisd worden. Kopje thee en een koekie met de baas van het hotel genuttigd, voordat we vertrokken. Als eerste moesten we het hotel verlaten om bij de ferry te komen. Een telefoontje van de baas van het hotel zorgde ervoor dat er 3 boys met scooters nog geen minuut later voor de deur stonden en voor nog geen 30 cent elk zaten we met onze backpacks achter op de scooter, op naar de ferry!

Ticket gekocht en niet veel later zaten we op de 'KMP. Gilmanuk II'. Een oerdegelijke oude ferry. Een uurtje later stonden we ook al op Java. We waren overigens de enige toeristen aan boord. Gelijk bij het uitstappen van de ferry kwamen er al wat lui op ons afgestapt met de vraag waar we heen moesten. Ook moesten we in het toeristencentrum een soort van guestbook tekenen, waarin stond dat we van Bali naar Java waren gereisd. Een blik in het boek wist ons te vertellen dat er in de afgelopen anderhalve week slechts een enkele toerist deze zelfde trip had gemaakt. We zijn nu echt aan het backpacken!

Deze handige baas wist ons uiteraard ook wel wat vervoer aan te smeren en nadat we snel een bak rijst naar binnen hadden gewerkt (hadden nog geen ontbijt gehad) stond er al een busje voor. Op naar Probolinggo!
Dit was ook weer zeker een paar uur rijden, maar er wordt hier op Java wel behoorlijk wat harder gereden dan op Bali, de 80km het uurtje was gemiddeld en af en toe werd de 100 op deze nog steeds matige weggetjes aangetikt. Wederom een degelijke chauffeur, hij sprak alleen geen woord engels. Wel stopten we onderweg nog even bij een klein tentje langs de weg om wat te drinken, waarschijnlijk vrienden van hem.

Tegen 3u waren we in Probolinggo en werden we het busje weer uitgekickt. We konden onze tour naar de Bromo vulkaan hier boeken. Weer in een nieuw busje, deze was echter niet van super kwaliteit, haha. De oude mitsubishi had behoorlijk wat moeite om het hoge bergdorpje Bromo te bereiken. Onze chauffeur leek erg veel op Oddjobb uit de James Bond film Goldfinger overigens, alleen dan zonder bolhoed, ghehe. Overigens een prima vent die zelfs een klein woordje engels kon.
Om 4u waren we dan eindelijk in Bromo en werd het hotel (Cemara Indah) opgezocht. Toen we het busje uitstapten kwamen we er ook achter waarom iedereen hier zo dik gekleed was. Het was hartstikke koud! Iedereen liep hier met dikke jassen en bivakmutsen op! Sta je dan in je shirtje en shorts. Gauw de (degelijke) kamer opgezocht en savonds lekker gegeten in het hotel. Het zou een korte nacht worden want om half 4 zouden ze ons wakker maken, zodat we om 4u in de jeep zaten voor onze sunrise vulcano trip.

Zo gezegd, zo gedaan en om 4u zaten we dan inderdaad ook in een klein jeepje samen met een Zwitsers koppel met 2 kleine kids en een chauffeur. Dikke jassen, lange broek en schoenen aan. De boys waren voorbereid!
Het weggetje dat we omhoog reden kon je nauwelijks een weggetje noemen en je zag geen hand voor ogen. Afgrond aan de ene kant, 30% stijl omhoog en gaten in de weg. Respect voor onze chauffeur!
We kwamen aan op de top van een berg waar we de sunrise zouden gaan bekijken. Lekker een bekertje hot chocolate achterover getikt (en een koffie voor aart en sicco) en we konden ons begeven naar het 'viewing deck'. We waren zo te zien niet de enige! Met een mannetje of 50 aanschouwden we echt een heel gaaf spektakel. Het werd ons duidelijk waarom de sunrise hier bij Gunung Bromo zo speciaal is. Echt ongelooflijk mooi!! Foto's zullen voor zich spreken, al betwijfel ik het of ik die er nu kan opzetten, want deze pc's zijn wat zuur.

Hierna weer in de jeep en zetten we koers richting de vulkaan Bromo. Op een gegeven moment konden we niet verder met de auto en konden we kleine bergpaarden pakken. Geen probleem natuurlijk en als ervaren paardrijders beklommen we de vulkaan. Beetje Himalaya idee! Het laatste stuk (een lange, lange trap) moesten we met de voet afleggen en toen stonden we ineens bovenop een actieve vulkaan. Je kun zo de krater inkijken waar de rook de hele tijd uitkwam. Ook was er een behoorlijk zure zwavel lucht wat in het begin nog wat moeite gaf met ademenen, maar later gelukkig wat wegebte. Al met al behoorlijk indrukwekkend!

Na dit te hebben gezien konden we weer met de paardjes terug naar de jeep (waar Aart zijn paard nog door zijn voegen zakte, of dit door Aarts gewicht komt of de laksheid van het paard dat weten we tot op de dag van vandaag niet, maar wel mooie taferelen, haha). Met 't jeepje weer terug naar het hotel, een douchje en ontbijtje en toen stond de shuttle bus naar Probolinggo alweer klaar! Dit keer echter niet mooi relaxed met zn 3en. Nee, in een busje bestemd voor een mannetje of 10 werden er 20 ingedrukt!! Backpacks op het dak en proppen maar. Het reizigersgevoel kwam weer helemaal naar boven..

Vanaf Probolinggo hadden we weer een busje met ons 3en te pakken. Plus een chauffeur die wederom geen woord engels sprak. Deze bak was echter wel super relaxed!! Onderweg nog een keer gestopt voor lunch en ook de oogjes konden nog even dicht. Tegen een uur of 8 in de avond reden we Yogyakarta binnen. Binnen notime hadden we weer een hotelletje te pakken en hadden we alweer een tourtje geboekt voor de volgende dag. Vertrektijd: 5.00uur, jawel, in de ochtend! Even uiteten geweest in ons steegje waar het hotel (Losmen Sosrowijayan) aanzat en toen maar het bed ingedoken.

Half 5 op en om 5u zaten we alweer in een shuttle busje. Samen met nog 10 andere backpackers/toeristen gingen we op weg naar Borobudur. De grootste Budhistische tempel van de wereld. Al meer dan 1000 jaar oud!! Dit was een uurtje rijden, daar een kleine 2uur rond gewandeld. Best indrukwekkend! Ontbijtje meegepikt en toen weer terug naar Yogyo. Op de terugweg stopten we echter nog 2 keer. Eerst bij nog een klein tempeltje en daarna nog bij een oude zilversmid. Best interressant.

Die middag was er een optocht in de stad. Waarom dat weet ik niet precies, maar het werd 'Festival Kesenian Jogjakarta 2008' genoemd. Muziek, verkleedpartijtjes en drukte op straat, best leuk!
Hiervoor hadden we echter alweer van alles meegemaakt. Nietsvermoedend op weg naar het shopping plaza werden we aangesproken door een Javanees. Op zich is dat niet zo vreemd aangezien ze je hier altijd aanspreken en of anders wel aanstaren (met name ik trek aardig wat bekijks ;) ). Deze beste man stond er op dat wij naar een Batik Exhibition kwamen kijken aangezien er een relatie met Nederland was. Nou prima, en niet veel later stonden wij met zn 3en in een klein huisje met allemaal kunstwerken aan de muur. Batik is een manier van kunst dat gepaard gaat met wax en verf (?) op een ondergrond van katoen of zijde. Een behoorlijk proces wat ons onder het genot van een kopje thee allemaal haarfijn werd uitgelegd. Ook waren de boys al is op een expositie naar Nederland geweest, op het Malieveld in Den Haag. Daar werd echter niet heel veel verkocht, omdat het vanwege tussenpersonen allemaal behoorlijk prijzig werd. Wij stonden hier echt straight-to-the-source in de Batik hoofdstad van de wereld, in 1 van de bekendste huisjes met een paar artiesten te praten. Uiteindelijk hebben Aart en ik (na behoorlijk afdingen) allebei 1 kunstwerkje gekocht. Echt supermooi! :D

Nu was het echter tijd om de treinticket maar is te gaan kopen. We hadden al wat info gewonnen van het infoloket die middag en die vertelden ons dat een uur voor vertrek dat nog ruim op tijd was. Wij wilden de trein van half 11 's avonds hebben (naar Jakarta) en tegen half 7 stonden we al keurig op het station om een kaartje te kopen. We kwamen echter van een koude kermis thuis. De trein van half 11 was al doodleuk volgeboekt! Na enige telefoontjes kon dat vrouwtje ons gelukkig nog 3 tickets voor de trein van 9u geven. Prima.

Even avondeten gehaald, wat geinternet en om 20 voor 9 stonden we op perron 3. Op naar Jakarta! We wisten niet goed wat we van de trein moesten verwachten, maar we hadden een mooie 'Eksekutif' te pakken, in plaats van 'Economy' (klasse). Dit pakte zeer goed uit. We kregen een stoel aangewezen, die mooi in de halve ligstand kon. We kregen 2 broodjes, een kopje thee, een kussentje en een dekentje! Klaar voor de lange treinreis. De geplande aankomsttijd stond op 4u, om half 6 reden we echter het station Gambir binnen, downtown Jakarta!

Jakarta is een stad met een kleine 10 miljoen mensen. Zelfs om half 6 's ochtends is het al goed druk op de weg! Binnen een minuut zaten we alweer achterin een busje bij een gast die zich taxichauffeur noemde en reed hij ons naar de populaire wijk: Jaksa Jalan. Hier waren meerdere hostels, hotelletjes en guesthouses. Een uur later stonden we echter nog met de druppel aan de neus en met onze backpacks op straat in de broeierige hitte van Jakarta. Of ze waren vol, of er gaf geen gehoor, of ze konden geen 3 personen kwijt of de tent was gesloten. Al met al dikke ellende. Maar weer een taxi aangehouden (die wederom geen woord engels kon) en maar is door de stad gereden op zoek naar accomodatie. We waren na deze 3 slopende nachten uiteraard behoorlijk moe en ook de maag begon al hevig te knorren. Resultaat: een kort lontje. Als dan alles op de vroege ochtend tegen zit is dat behoorlijk zuur. De strategie was als volgt. Zagen we een hotel of iets dergelijks dan werd er stop geschreeuwd tegen de chauffeur. Aart en Sicco sprongen uit de taxi en gingen informeren bij de desbetreffende accomodaties. Na een half uurtje wierp dit zijn vruchten af en hadden we eindelijk wat gevonden. Een super luxe sterrenhotel (waar we dan ook wel 9 euro de neus per nacht betalen ipv 50 cent!) maar nu hebben we ook super bedden, een bad, douche, tv, koelkastje en ga zo maar door.

Snel een ontbijtje weggetikt in een Warung in een steegje vlakbij. (lees: bak rijst met van alles en nog wat waarvan je niet weet wat het is, behalve dat het spicy is voor nog geen euro de man). En even gechilld in het hotel.

Zoals iedereen weet heeft Jakarta een rijke Nederlandse geschiedenis. De Lonely Planet er maar is bijgepakt en opgezocht waar we moesten zijn wilden we hier iets van zien, downtown Jakarta. We moesten in de wijk Kota zijn. Wij maar weer een taxi gepakt die ons hier dropte en hier zagen we nog wat gebouwen uit de 'Nederlandse tijd'. Onder andere het huis van gouverneur van Imhoff, nog wat andere huisjes, een kanaal en de 'Chicken Bridge'. Niet heel bijzonder allemaal, maar toch leuk om gezien te hebben.

Weer een taxi gevonden en die heeft ons nu hier bij een internettentje eruit gezet. Het valt niet mee om hier internet te vinden in Jakarta!! Straks weer mooi naar hotel, wat eten.. lekker chillen en vanacht nog wat voetbal kijken.

Morgenochtend verlaten we Indonesie, onze vlucht naar Batam staat gepland voor een uurtje of 11 in de ochtend als ik mij niet vergis. Vanaf daar kunnen we dan de ferry naar Singapore pakken. Om vervolgens de volgende dag naar de Fillipijnen te vliegen (voor een weekje). Genoeg avontuur voor de boeg!!

Bedankt voor de reacties en tot de volgende keer, vanuit de Fillipijnen!