Klaar voor de nieuwe roadtrip!

En ditmaal: bigger, longer en uncut! Jaja, ik kan jullie wel vertellen dat ik er echt weer zin in heb om op reis te gaan. Ik zal de laatste twee week nog even beschrijven.

Op het werk ging alles mooi rustig. Enalaatste week bijna 50 uur gemaakt en afgelopen week ook nog 40. Weinig te klagen en alles verliep soepel. Het was dan ook best wel raar om gisteren afscheid te nemen van iedereen. Ik werd hartelijk bedankt voor al mijn harde werk en beide bazen zouden een reference voor mij schrijven. Mocht ik ooit weer terug komen zou ik altijd verzekerd zijn van een baan en ik kon hun overal en altijd opgeven als referee bij een job applicatie. Toch mooi.

Naast al het harde werken van de afgelopen twee week was er natuurlijk ook tijd om te relaxen tussendoor. Dohc (receptie, hostel) had een kleine houseparty waar Mel en ik voor uitgenodigd waren. Verder was John (doctor die in het longtermhuis zit) jarig geweest en hebben we een grote bbq (mannetje of 15) in het huis gehouden. Zeer geslaagd en zeer gezellig!
Verder nog paar keer naar de bioscoop geweest met Mel, poolen en af en toe uit eten. Ook hebben we nog Anzac Hill beklommen (kleine heuvel naast het centrum van Alice) wat een supermooi uitzicht gaf over Alice Springs en haar omgeving (bij zonsondergang).

Ik moet zeggen dat ondanks het harde werken het leven wel relaxed was. Je hebt namelijk voor de verandering ook geld om uit te geven. Af en toe wat meer boodschappen qua voedsel en af en toe een extra biertje of wijntje kon er prima uit. Het beviel prima en uiteindelijk toch ook nog gespaard wat ik ongeveer wilde sparen.

25 april was het Anzac Day. De 4 mei van Australie en Nieuw Zeeland. Met andere woorden de herdenking van alle slachtoffers in beide oorlogen. (WWI en WWII). Er was een optocht in de stad (even wezen kijken) en er werden allemaal bloemen op Anzac Hill (bij een monument) gelegd. Ik was echter meer aan het balen van het feit dat ik niet hoefde te werken en zo $35 per uur mis liep :P

Afgelopen vrijdag was dan de laatste grote stapavond. In het casino werd een nieuwe bar/club geopend en ze lieten er geen gras over groeien. Minimaal 1000man, Dohc als DJ, Grant onder andere achter de bar en gewoon een super dikke party. Met een groepje heen geweest bestaande uit collega's van werk, vrienden uit het hostel en het huis.

Zondag was dan de dag dat Sicco en Scott aankwamen. Ik moest sochtends eerst werken en tussen de middag had ik dan het weerzien met Sicco en de ontmoeting met Scott. Mooi werk. Ik moest savonds weer werken en dat was mooi de gelegenheid voor de boys om alle boodschappen te doen voor de grote reis. Uiteindelijk zullen we met zn 3en op reis gaan, Mel heeft haar gedachten ietwat veranderd en gaat over een paar dagen pas weg vanuit Alice en dan met de trein!

Gisteravond nog even naar het casino geweest (na mn werk) met Sicco en Scott, want Scotts team (Stoke City) moest spelen (Championship, Engeland) voor het kampioenschap in de enahoogste divisie in Engeland en laat dat nou net worden uitgezonden op Fox Sports in het casino! Uiteindelijk speelde Stoke gelijk en eindigde als tweede wat garantie geeft voor volgend jaar Premier League. Scott helemaal door het dolle heen en met hem natuurlijk heel Stoke.

Het is vandaag maandag (May Day, public holiday.. niemand weet wat het inhoud maar goed) en we zijn er klaar voor! Vanochtend afscheid genomen van iedereen in het huis. Toch wel raar om Alice Springs nou te verlaten na 2 maand. Nooit verwacht dat ik hier 2 maand zou blijven, mijn langste periode op een vaste plaats in Australie. Maar toch echt een mooie tijd gehad! :D

Ik ben benieuwd hoe lang we over de reis zullen doen, maar dat maakt ook allemaal niet zo veel uit. Zolang we het maar binnen 3 week doen (naar Katherine, Broome, Perth) maar dit moet wel gaan lukken denk ik zo. Ik ben benieuwd waar ik mijn verjaardag zal vieren, haha.. maar dit zien we vanzelf wel! De auto ziet er prima uit en reid tot dusverre hartstikke soepel aldus de boys. Hij is ook echt supervolgepakt met al onze troep en ook sicco's surfboard zit nog op het dak. Een echte backpackersbak met uiteraard al meer dan 250.000km op de teller!

Dit was het, nog even wat foto's uploaden, laatste dingetjes regelen en dan kunnen we rijden! Bedankt voor alle reacties (met name Tina en Corien voor de informatie! Appreciated). Keep them coming en tot de volgende keer!