Fillipijns paradijs

Heey!

Inmiddels tik ik dit verhaal alweer vanuit Vietnam, maar eerst maar is vertellen over de laatste dagen genieten op Cebu in de Fillipijnen!

Vorige week dinsdagochtend (12e) keurig op tijd eruit en een ontbijtje naar binnen gewerkt in ons hostel/hotelletje in Manilla. Hierna met ietwat moeite (lees: pittig afdingen) een taxi gevonden die ons naar het vliegveld kon brengen en op het laatste moment ingecheckt voor onze vlucht naar Cebu. We hadden hierdoor ook allemaal een andere positie te pakken in het vliegtuig. Ik kwam nog enigsins leuk weg met de knappe Fillipijnse meid die naast me zat waar ik nog even mooi de conversatie mee aan kon gaan. Desalniettemin waren we nog niet in de lucht of de kapitein kon de landing alweer inzetten. Een uurtje later stapten we uit op het vliegveld van Cebu City. De hoofdstad van het eiland Cebu met ongeveer 8 ton inwoners.

Waar gaan we eigelijk heen op Cebu?? We hadden al wat dingen in de Lonely Planet gezocht, maar niks was eigelijk concreet, laat staan geboekt uiteraard ;). Even wat informatie gewonnen bij de vrouwtjes van de infobali op het vliegveld en de beslissing gemaakt om naar de andere kant van het eiland te blaffen. Op naar Moalboal! (spreek uit: Mal-bwal). Het koste ons uiteraard weinig moeite om een taxi te vinden en deze boy reed ons er wel even heen. Toch 2 en een half uur rijden!

Door het bergachtige binnenland van Cebu, kronkelwegen, omhoog en naar beneden en uiteraard veel moterbikes op de weg! Het hele eiland bedekt met palmbomen, bananenbomen en bamboohutjes (op Cebu city na uiteraard). Lekker temperatuurtje erbij (lees: kleffe 30+). Het stond ons allemaal wel aan!

Onze spraakzame chauffeur - de Fillipino's kunnen verassend goed engels - wist wel een resortje te vinden en toen we het pittoreske dorpje Moalboal binnen reden waren we gelijk verkocht. Pal aan het strand, een bar strip, mooi zandweggetje, wat hotelletjes, veel restaurantjes en een relaxed sfeertje. We dropten onze tassen in onze super 3-persoonskamer, inclusief badkamer, terassje en koelkast gevuld met bier, fris en water en konden de boel is gaan verkennen. Alles zag eruit als paradijs en een droomscenario, bij 1 ding kwamen we echter van een koude kermis thuis. Er was geen bank! Je kent ons, niet echt vooruitdenkend, en de boys hadden dus lang niet genoeg cash op zak. Hooguit wat centjes om anderhalve dag mee te overleven! Mis! Wat navraag in het dorpje leverde ons het volgende op: de dichtsbijzijnde ATM (cashmachine) is op minimaal 100km. Oef.. Plan de la campagne gemaakt en na wat zoek en discussiewerk kwamen we tot het volgende plan: moterbike huren en de volgende dag op en neer om geld op te halen! Aart als meest ervaren coureur (had wat jaartjes scooterervaring in Nederland achter de rug) hadden we benoemd als driver en met zijn compagnon Sicco (je gaat hier in Azie niet alleen op pad..) achterop verlieten de boys de volgende ochtend om half 10 ons resort. "Uurtje of 12 zijn we wel terug" hoor ik ze (uiteraard veels te overmoedig) nog zeggen. Ik zal zeggen dat ik zelfs bijna ongerust werd toen ze pas rond een uurtje of half 3 binnen kwamen druppelen. Gelukkig wel met de portemonnees vol!

Overigens hadden we eerst de creditcard van Aart nog geprobeerd, maar tot op de dag vandaag weten we nog steeds niet waarom die het daar niet deed. Doet er ook niet toe, alles kwam (zoals vanouds) weer op zijn pootjes terecht.

Voor de volgende dag (14e) hadden we duiken op de planning staan! We hadden het water de middag ervoor al even getest en met het koraal op nog geen 10m vanaf het strand en superwarm water stond het ons allemaal wel aan. Eerst aangeklopt bij een duitser die een divecompany had (er zijn ongeveer 10 divecompany's daar). Alleen hier was het nog ietwat prijzig. Toen we even later aan de praat raakte met een andere Duitser (waar komen al die Duitsers toch altijd vandaan?) wist die vent ons mooi te vertellen dat we bij een local voor 1000 peso's (500 goedkoper) de man, per duik konden duiken! (omgerekend, een dollartje of 20, spotgoedkoop dus).
Wij op naar Nelson, die zijn eigen company Ocean Safari had. Zijn slogan sprak voor zich: "Go down with a local diver!". Om kwart over 9 kwamen we daar aan. Duikgear gepast en een half uur later zaten we al op de boot! Op weg naar de mooiste divespot van Moalboal: (dat 1 van de beste duiklocaties is van de Fillipijnen) Pescador Island! Een klein eilandje op 10 minuutjes varen van het strand. Je moet overigens niet denken dat wij daar in een dikke hightech boot zaten. Neehoor, een uit de kluiten gewassen bamboobootje met motor! Paar locals erbij opgedrukt, 2 Koreanen en wij met zn drieen!

Aangekomen op de divespot was het een kwestie van in de gear worden gehezen, het water betreden en gelijk naar beneden! Benjim (divemaster) was onze 'guide' en met zn 4en gingen we mooi op pad! Tot zelfs een diepte van 28 meter!! Het koraal was echt weer supermooi en de watertemperatuur was slechts 29 graden.. hoezo genieten? Benjim had nog een schrijfbordje meegenomen onderwater en schreef daarop de namen van koraal en vissen als hij iets bijzonders zag. Zo zagen we onder andere een Frog Fish. Heel aparte vis, deze was ongeveer 35cm. Verder zagen we nog een school Barracuda's, een paar dikke Snappers en een oranje Trompetfish! Half uurtje later kwamen we 1 voor 1 weer boven (Sicco gebruikt met zijn kleine lichaampje nou eenmaal wat minder snel zijn lucht en kon daardoor rustig nog wat langer onder blijven.). Je hijste jezelf weer op de boot (met hulp) en kon rustig chillen. Duiklogboekje erbij en even invullen en genieten van de zon.

Even terug naar het vasteland, de lege flessen werden omgewisseld voor volle en we gingen het water weer op. We moesten uiteaard even pauze nemen, omdat je niet gelijk weer kan/mag duiken na een duik vanwege de kans op decompression sickness. Even een half uurtje pitten op het dek(je) dus! Onze nieuwe duiklocatie was Talisay, vlakbij het strand. Bekend om haar schildpadden. Om 12u lagen we alweer in het water en we waren nog geen minuut beneden of er waren super grote schildpadden!! Hawksbell Turtles genoemd, echt een dikke meter lang!! Eerst 2, en uiteindelijk kwamen er ook nog wat Green Turtles bij. We konden ze aanraken, met ze meezwemmen, foto's maken (hopen dat ze gelukt zijn).. echt super vet!! De duik verder ging weer super en we hadden veel lol met zn 4en (wij 3 + divemaster Benjim).

Na het duiken maar even gelunched en wat gepoold. We waren nog geen 5 minuten terug op de kamer of twee meiden kwamen er al aan met onze was (die we de dag ervoor hadden gegeven, 3 volle backpacks!). Alles keurig schoon en opgevouwen. Sicco was inmiddels even aan het snorkelen. Werd ons ineens aangeboden of we een massage wilden. Aart en ik waren daar uiteraard niet vies van en na even de prijs gehalveerd te hebben hadden we een uur lange massage te pakken. Ideaal. Sicco werd overigens later ook nog wel even onder handen genomen.

Verder hadden we al 'vrienden' gemaakt met de geemigreerde duitser Jochen. Hij zat hier al 15 jaar, getrouwd met een Fillipijnse en wat kids gebaard, anyway.. hij had een restaurant enzo, maar belangrijker: hij had een dik groot scherm met beamer waarop hij tv en internet kon ontvangen! Ware het niet dat het Nederlands elftal een dag later werd uitgezonden op satelliettelevisie en Jochen was onze held. Wij wisten de uitslag nog niet en konden genieten (in onze oranje shirtjes uiteraard) van een gala voorstelling van 'De jongens van Bassie' die Frankrijk met 4-1 van het matje tikten. Euforie alom uiteraard!

Ook was het inmiddels zaterdag en zaterdagavond was de activiteit waar het hele dorp naar uitkeek, iedere week weer: de lokale disco! Wij struinden mooi na het voetbal rond een uurtje of 1 de discotheek binnen en hadden gelijk alweer mooi bekijks! Serieus waar het hele dorp stond daar te bouncen! Oud of jong, man of vrouw, het maakte allemaal niks uit. Vierjarige kids, 70-jarige bejaarden, de spaarzame toeristen die in Moalboal waren (stuk of 5?) en uiteraard alle jeugd!! Wederom een memorabele avond...

Zondag stond mooi in het teken van niet teveel uitvoeren. Uitslapen, lekker snorkelen, genieten van de zon en lekker eten en drinken. Iedere ochtend, middag en avond gingen we uit eten en meestal zochten we weer een ander restaurantje op. Verder hadden we nog wel 1 stamkroeg waar we meeste tijd door brachten: de Chili Bar. Mede vanwege de pooltafels, seaview en de gezellige bardames Kriss en Michelle!

In het midden van het dorpje was een klein pleintje (van zand) met 2 baskets. De Fillipino's zijn echt gek van basketbal (verreweg sport #1) en bijna iedere avond werd er wel een wedstrijdje gespeeld! Verlichting erbij, publiek eromheen, gast met microfoon en dikke speakers, 3 scheidsrechters en de lokale helden gingen los! Mooi spektakel en leuk om te zien..

De oplettende lezers zullen zich misschien afvragen of het niet de hele dag regende daar, aangezien we keurig in het regenseizoen van de Fillipijnen waren beland. Dit viel aardig mee. Smiddags soms een buitje (beste wolkbreuk meestal), maar daarvoor en daarna scheen de zon weer mooi fel. Ook iedere dag wel onweer, aardig wat mooie lichtshows gezien! En vlak ook de sunset iedere avond bij de zee niet uit..

Dinsdag was het echter alweer tijd om het paradijsje te verlaten. We hadden het nummer van de taxichauffeur die ons gebracht had even genoteerd en deze baas weer opgetrommeld. Met alle plezier reed hij ons weer naar Cebu City. Onze vlucht stond gepland voor half 5 en tegen 3u kwamen we aan op het vliegveld. Ingecheckt, boarden en weer op naar Manilla!

Op Manilla aangekomen even de shuttle bus naar de International Airport en op zoek naar Richard! Het duurde niet lang voordat we Rico al naar binnen zagen struinen, keurig in zijn Nederlands elftal shirtje. Een goed weerzien!
Een uurtje wachten tot we (als eersten) konden inchecken voor onze vlucht naar Hanoi, Vietnam. We waren echt nog wel heel vroeg! Nadat we de douane doorliepen kwam er een vrouwtje op ons afgelopen die ons een 1 of andere 'lounge' probeerde aan te smeren. Wij tegenwoordig ietwat sceptisch wanneer ons ietwat word aangesmeerd gaven haar toch de kans om haar verhaal te doen. Uiteindelijk klonk het wel heel verleidelijk! Voor 15 dollar konden we onbeperkt eten, drinken, chillen en nog een kwartiertje internetten: verkocht!

We moesten nog wel meer dan 2uur wachten en konden dus mooi aan de pils! Sandwiches, pasta en cake'jes erbij.. iedereen een dikke sofa voor zichzelf.. alle voor elkaar! We werden 10 minuten voor het sluiten van de boarding opgetrommeld om mee te komen en stapten als laatsten het vliegtuig binnen (zelfs nog wat blikjes fris mee kunnen smokkelen!). We hadden de riem nog niet om of we stegen al op.. prima service hier in Hanoi!

Iedereen was wel aardig lam en het vliegtuig zag nog niet half vol (26 man van de 150 ofzo?), we konden dus mooi gestrekt (op onze nooduitgangplekken).. Drie uurtjes later kwamen we aan in Vietnam, midden in de nacht (00.30uur). Visumpje ophalen (aangevraagd via internet, heel proces..) bij een loketje, stempel en sticker in 't paspoort en we zaten in Vietnam! Gelijk alweer een gast die op ons afgestapt kwam om een taxi aan te smeren en na wat afdingen namen we met zn 4en plaats in zijn autootje. We wisten natuurlijk weer niet waar we heen moesten, maar deze gast wist wel een hotelletje. Wat ons zelfs meer plezier deed was het feit dat hij zelfs wat van het Euro 2008 af wist en dat het op tv werd uitgezonden!! Wij naar het hotel gescheurd, prijs besproken en we hadden de tassen nog niet uit de taxi of we hoorden het Wilhelmus schellen uit de speakers van de tv: genieten! Kratje bier opgehaald in de rust en genoten van de 2-0 overwinning op Roemenie. Om 4uur lagen we in ons nest..

Vanochtend maar is even Hanoi verkennen. Redelijk uitgehongerd belanden we na 5 minuten lopen bij een straatkraampje. Degelijk bakkie kippennoodles achterover getikt, voordat we verder op pad gingen. We wilden vandaag wat cultuur opsnuiven! Taxi gepakt en laten droppen bij het mausoleum van Ho Chi Minh. Toch 1 van de bekendste Vietnamezen ooit. We kwamen echter ietwat van een koude kermis thuis dat we die oude Ho niet eens mochten zien! De bewaking (met dikke guns) liet ons niet naar binnen, sonde. Nog wel een 11e eeuwse tempel bekeken (Temple Literature) overigens ook tevens de 1e universiteit van Vietnam. Vervolgens de taxi genomen naar de drukke/gezellige wijk 'The Old Quarter'. Hier neergestreken voor wat pilsjes en een lunch om vervolgens naar een internetcafeetje te gaan waarvandaan ik dit tik.

Morgen nog een dagje Hanoi om dan te vliegen naar de strandplaats Nha Trang, in het zuiden van Vietnam! Ga nu nog even kijken of ik wat foto's kan uploaden..

wordt vervolgd!