Hartje Australie bereikt!

Jawel, we hebben ons eindpunt van onze roadtrip bereikt!! Eergisteravond reden Richard en ik Alice Springs binnen, de auto heeft het overleefd.. en de teller van onze roadtrip stokt tot iets over de 4500km..

Vorige keer was ik geeindigd in Coober Pedy. Nadat we daar de golfbaan zonder gras en met zwarte greens hadden bekeken reden we weg. Vlak buiten Coober was echter een afslag richting de 'Moon Plains'. Een maanlandschap waar films als Pitch Black, Mad Max 3 en vele anderen zijn geschoten vanwege het bijzondere landschap. Hier komen was echter niet appeltje eitje. Een goede 10km dirt road stond ons te wachten. Dus met amper 20 kilometers in het uurtje tuften wij daar over de stenen. Het uitzicht was uiteindelijk wel fantastisch en heeft toch mooie foto's opgeleverd! Overigens zit ik hier in een internetcafeetje waar ik geen foto's kan uploaden, straks bij de Global Gossip even proberen..

Eenmaal weer terug op de Stuart Highway stond ons weer een lange reis voor de boeg. Weinig spectaculairs. Hitte, droge vlaktes.. wat zoutvlaktes, wat boompjes, stenen, zand en dode kangaroos. We wilden deze dag zo ver mogelijk komen, zodat we de volgende ochtend de sunrise konden bekijken bij Uluru (abo voor Ayers Rock). Dit was echter nog wel een afstandje. Uiteindelijk kwamen we in het donker bij een roadhouse aan waar we op de parkeerplaats gratis konden overnachten. We waren inmiddels 685km verder! Onderweg nog wel 1 naar momentje. We rijden rustig weg bij een parkeeplaats, Richard in het onderstuur. 'Waar is mn camera?'. 'Geen idee? Dashboardkastje?'. Nou niet dus.. 10km verder maar besloten om rechtsomkeert te gaan en wat vonden we midden op de weg bij de uitrit van de parkeerplaats: juust, Richards camera. Er waren echter alwel wat auto's overheen gereden want het hele LCD schermpje is naar de maan en er zit een bochel in. Tot ieders verbazing kunnen er nog wel fotos mee worden gemaakt. Toch best sauer nadat Richard hem een week eerder voor 300 dollar had laten repareren nadat de lens stuk was, maar goed we konden weer op pad.

Na de pastamaaltijd die avond gingen we pitten. De wekker hadden we om half 5 gezet! Want het was nog 100km naar Uluru en om half 7 kwam de zon op. Midden in de nacht werden we echter gestoord toen we ineens wat getik op onze halfopenstaande deurramen hoorden. Wij wat verward en de slaap uit onze ogen wrijvend (het was 3 uur) staat er zon dikke Abo voor Richards raampje! Hij had wat te blazen over kopen en verkopen en ik weet het niet allemaal meer, maar wel eritant in ieder geval. Na een goede 5minuten koos hij gelukkig eieren voor zijn geld en konden wij weer verder slapen.

Keurig om half 5 eruit en om 5 uur reden we alweer, nog niet ontbeten, dat kon bij Uluru wel..
Komen we daar bij de ingang van het nationale park, waar we dit keer toch echt wel moesten betalen (de vorige nationale parks verzaakten we hier meestal in, maar nu was er echt een slagboom e.d.), staat er nog maar 1 auto voor ons en zien we dat de klok daar op 5uur staat. Wij kijken elkaar is aan. 'Hoezo hebben ze daar een klok met de verkeerde tijd hangen?' 'Mafketels' Even later hoorden we die ranger in 1x tegen iemand zeggen, 'ja de gate gaat om half 6 open'. Wij kijken elkaar weer aan. Alles in de war! Blijkt het hier in Northern Territory een uur eerder te zijn dan in South Australie. Had natuurlijk niemand op gerekend toen we keurig naar het noorden reden. We waren die nacht dus om half 4 opgestaan en konden nu dus lekker sauer wachten tot die gate open ging.

De gate eindelijk open en wij touren mooi het park in. Hartstikke donker nog en we zagen erg weinig. Tot daar in 1x me toch een dikke rock opdoemt. Reden we al vlak naast hem! Best impressive. Op de sunrise parkeeplek aangekomen rustig wat bammetjes smeren en een beetje ouwehoeren met zon australier uit Melbourne. De ene naar de andere bus (met veelal japanners) kwamen aangereden en het stroomde aardig vol. Toen de zon keurig op tijd op kwam was het toch wel een mooi gezicht. Toch van die momenten die je niet had verwacht ooit te zullen zien in je leven. Hierna 2 korte (half uurtje per keer) walks gedaan en het werd alweer aardig warm. Die hitte was vandaag alleen extra zuur. We wilden namelijk Uluru beklimmen maar dat mocht dus niet omdat het warmer dan 36 graden was en dan is de beklimming afgesloten! Ook was er op de top nog een harde wind en dat was reden 2 dat het niet mocht. Verdomme.

Auto maar weer gepakt en op naar de Olga's! Of zoals de abo het liever zeggen: Kata Tjuta (wat vele hoofden betekend). Goede 50km later leverde deze rotsformatie toch ook weer indrukwekkende plaatjes op! Deze jongens wilden natuurlijk wel weer ff een walk doen daar, maar de mooie Valley of the Winds walk was vanwege de hitte ook al gesloten. Zuur. Toch nog wat rondgelopen daar en heel veel foto's gemaakt.

Het plan was om weer terug te gaan naar Uluru en dan de sunset mee te pikken. We waren echter veel te vroeg overal mee klaar dan we hadden geplant en hadden weinig zin om wat uren in de hitte te gaan zitten wachten. Na een korte powernap op de parkeeplaats bij Uluru en wat boodschappen te hebben gedaan hadden we maar besloten om nu in plaats van de volgende dag al naar Kings Canyon te gaan rijden. Wat nog weer 300km was. Na nog geen uur rijden waren we echter helemaal zuur. Richards ipod was leeg (batterij) en mijn mp3 speler had de dag daarvoor al niet meer overleefd. Geen muziek meer! (er zijn daar uiteraard geen radiozenders). Vond ik in het dashboard kastje nog een cd met daarop de single 'The beat' en 8 remixes daarvan, die bijna allemaal zo goed als hetzelfde zijn. Die erin gedrukt en een 100x hetzelfde nummer gehoord.. lekker. Savonds reden we het Kings Canyon Resort binnen.

We hadden er maar voor gekozen om weer is te betalen voor onze overnachting. Konden we mooi genieten van het zwembadje, de andere faciliteiten en al onze dingen weer opladen (camera, telefoon, mp3). Pasta gemaakt, gezwommen en de Barrossa Valley rode wijn soldaat gemaakt voordat we gingen pitten.

De volgende ochtend dachten we mooi om half 11 weg te rijden. Klinkt het wel heel zuur, die auto. Ik de kop is uit het raam, mis, linkerachterband vlak. Hartstikke leeg. Wij de mechanic erbij halen denken we mooi even te kunnen ontbijten. Is ons laatste brood ook nog is beschimmeld. Echt een zuur begin van de dag. Dus ik voor 4 en een halve dollar een nieuw brood kopen daar en de mechanic had voor 50 dollar het bandje even verwisseld. Iets na elven reden we dan eindelijk. Op naar Kings Canyon! (10km rijden). Van Aart hadden we al gehoord dat de Kings Canyon behoorlijk spectaculair was dus we hadden al hoge verwachtingen. Ook nu stond er weer een beste walk op het programma. Kleine 7km en 'moderate' volgens de Lonely Planet. Dit keer verkozen we er zelfs voor om schoenen aan te doen in plaats van slippers! Toen we de vele warning borden zagen waarop stond dat je super veel drinken mee moest nemen en dat de walk met een temperatuur van boven de 30 graden high risk is besloten we toch nog maar even 4 liter water mee te nemen. De thermometer stond op 38 graden in de schaduw..

De eerste 100m van de walk was een pittige klim waardoor we boven op de Canyon kwamen. Adembenemend uitzicht! We liepen zo over de toppen van de Canyon en kwamen uiteindelijk in de 'Garden of Eden'. Een plek waar zelfs een hele lading water zat als een soort van zwembad in de rotsen. Daaromheen dus allemaal bomen en planten wat een soort van oasis effect met zich mee bracht. Via de andere kant van de canyon kwamen we uiteindelijk weer terug op de parkeeplaats. Onderweg 6 andere waaghalzen tegengekomen die op zoek naar avontuur waren. We hebben de walk uiteindelijk in 2 uurtjes gedaan waar 3 en een half op de borden en in de Lonely Planet stond. Keurig.

We waren inmiddels wel aardig moe en moesten nu nog een heel stuk rijden. All the way to Alice Springs! Kilometertje of 450. Tegen 7u kwamen we aan bij het hostel waar Aart ook zat. Toch wel weer een goed weerzien! :D Aart had nog wat andere lui opgetrommeld en savonds lekker biertjes gedronken. Geboekt voor een week en het hostel is best relaxed. Twee kleine zwembaden, tv room waar we de xbox op hebben aangesloten en onze kamer is ook prima. Achtpersoons hok en vrij ruim. Er is alleen een mierenplaag bij de kraan wat wel aardig sauer is, maar daar hebben we vandaag al over geklaagd.

Gister zijn Richard en ik de stad maar is ingegaan aangezien we op zoek moeten naar werk. Ingeschreven bij een job agency en verder heb ik een application form ingevuld bij de Pizza Hut (waar de baas echter nog een week op vakantie is en ik daar dus eerst niks van hoor), de Gloria Jeans Coffeehouse (jaja) en nog een klein snackbarretje hier in het centrum. Straks gaan we ons nog even inschrijven bij een andere job agency hier in town.

Savonds bleek Sophie ook in town te zijn! En die ging vandaag alweer weg dus moest er maar even wat gedronken worden. Wij dus rond een uurtje of 10 richting een western pub waar de locals, backpackers en van alles wat zit te pilsen. Sophie was hier met een groep heengereisd en die waren er ook allemaal. Mooi beetje ouwehoeren dus. Uiteindelijk belandden we (nadat de pub gesloten was) in een achtertuin van een 1 of andere gast met een mannetje of 20 waar we nog mooi even konden pilsen. Ook bleek dit nog op een steenworp afstand van ons hostel te zijn. Ideaal.

Vanochtend rustig van bed afgekomen en een frisse duik genomen in het zwembad. Nu ff internetten en zo naar die job agency dus. Hopen dat ik binnenkort wat hoor want heb het geld wel nodig, haha.

Tot de volgende keer!!