Melbourne to Adelaide

Goedendag allemaal!

Bereid je maar voor op een lang verhaal, want de afgelopen dagen hebben we super veel meegemaakt. Buiten het feit dat we al 1600km hebben afgelegd!

Dinsdagochtend om 10u met Richard afgesproken bij ‘mijn’ huis. Tegen 11u was Richard present. Auto geparkeerd, blijkt ie nogal te lekken: mis. Goed begin is het halve werk zeggen we maar altijd. Dus Derek er naar kijken, tja de koelvloeistof die was wat gaan lekken. Ook maar gelijk het oliepijl gecheckt. Dit bleek nogal laag te zijn, dus dikke lading olie er bij in geflikkerd. Afspraak gemaakt met Derek’s monteur, die kon er wel even snel naar kijken. Alle spullen in de auto, afscheid nemen en onderweg naar de monteur. Hij er even naar kijken en kwam tot de conclusie dat er nog wel wat mis was met de auto (goh, we hadden niet anders verwacht als je een auto voor 1500 dollartjes koopt), maar het allemaal niet dringend was. Alleen de radiatordop was nodig aan vervanging toe. Dat veroorzaakte waarschijnlijk ook de kleine lekkage. Prima, nieuwe radiatordop erop en we konden op pad!

Koers richting Geelong. De enagrootste stad van Victoria. Een uurtje rijden vanaf Melbourne. Was alleen nog een klein probleempje, de snelweg in het centrum van Melbourne is een tolweg, waar je lid van moet worden ofzo. Die moesten we dus vermijden. Wij dus alle kleine omweggetjes door de buitenwijken van Melbourne voordat we eindelijk weer op de snelweg konden komen een stukje buiten Melbourne; ideaal.

Vanuit Geelong koers gezet richting Torquay. Het surf- cq. jongerenstadje van Victoria. Onder anderen even een kijkje genomen bij Bells Beach, strandje waar komend jaar de wereldkampioenschappen surfen worden gehouden! Toch leuk. Ook gelijk hier maar onze lunch verorberd. Het was inmiddels al een uurtje of 3.

Volgende lookout point (hier zullen er nog meerdere van volgen..) was Urquhart Bluff. Degelijke foto gemaakt met de mooie Atlantische oceaan op de achtergrond. Even een plasje plegen en wat spot ik in de bush: een wilde dingo! Vanaf hier reden we naar een vuurtoren genaamd Split Point Lighthouse en begon de Great Ocean Road officieel!

Via de Erskine Falls en de Sheoak Falls (niet heel spectaculair die 2e) kwamen we terecht in het Great Otway National Park. De zon zakte weg achter de horizon en wij vonden het wel tijd om een overnachtingsplekje op te zoeken. Wij kwamen terecht bij een walking track (Maits Rest) waar ook een parkeerplaats bij was. Ideaal. Het was al een uurtje of 8 toen we begonnen met het koken van de pasta. We hadden zelfs nog buren, twee chachrijnige duitsers met een kampvuurtje. Maaltijd soldaat gemaakt, auto omgebouwd (lees: alle troep van achterin naar de twee voorste stoelen verplaatsen) en rond een uurtje of 10 a 11 ging het licht uit.

Waar het de vorige dag zo mooi eindigde, begon de volgende dag zo waardeloos. Het regende pijpenstelen! Alles in het honderd dus. Zo min mogelijk buiten de auto rondbanjeren, ontbijtje op het matras en de boel weer ‘ombouwen’. Tegen half 11 reden we weer weg. 1 ruitenwissen van de auto had echter al het loodje gelegd tijdens Richards trip naar Melbourne en kwam nu vast te zitten in de ander bij het aandoen. Auto aan de kant, touw uit de kofferbak en de boel vastknopen onder de motorkap. Met 1 werkende ruitenwisser (rijders kant) overleef je het ook wel. De Great Ocean Road (GOR) ging een stukje landinwaarts bij Cape Otway. Wij willden dat echter ook nog wel even zien dus hup van de weg af en richting Cape Otway Lighthouse. Plaatjes schieten en weer terug naar de GOR. Even een stukje geschiedenis. De GOR was tijdens de 1e wereldoorlog aangelegd door de Australische soldaten die toch niks te doen hadden.

Via Castle Cove Lookout kwamen we dan eindelijk bij de Twelve Apostles! Toch wel het herkenningspunt van deze fantastische route. Vroeger stonden er 12 grote rotsblokken in de zee, hedendaags zijn daar toch al menig van gesneuveld. Desalniettemin een bijzonder aanzicht. Het weer was nog een beetje min, bewolking en een koude wind. Volgende stop was de Loch Ard Gorge. Een kleine inhamming in de hoge rotswand van de kust. Klein strandje beneden en een kleine gorge die verder landinwaarts gaat.

We tourden rustig verder en kwamen terecht in Port Campbell. Een klein plaatsje aan de kust. Het weer was weer opgeklaard en hier onze lunch genuttigd en wat boodschappen gedaan. De volgende grote plaats en tevens eindpunt van de GOR was Warnambool. Onderweg hier naartoe zijn we echter nog meerdere malen gestopt. Een ‘Arch’ (boog) in de zee (rots dus). De ‘London Bridge’ (rotsen in de vorm van een brug, in de zee). ‘Grotto’, Worm Bay, de ‘Bay of Islands’ en Logans Beach. Stuk voor stuk mooie plaatjes!

Het volgende pittoreske vissersdorpje waar we terechtkwamen was Port Fairy. Een kijkje genomen in de kleine haven en weer verder gereden. Via ‘the Crags’ (lookout point) kwamen we in Portland. Kijkje genomen bij de Whalers Point Lighthouse en even de tank volgegooid. Mocht ook wel want er zat nog maar een kleine 2 liter in!
Volgende stop was Cape Nelson. Ook hier stond weer een (mooie) vuurtoren die even op de foto moest! Blijft mooi, vuurtorens :P.

Eindpunt van de dag was Cape Bridgewater. We hadden een mooie parkeerplaats gevonden en zagen dat er een kleine (600m) wandeling was naar een zeehondenkolonie. Daar waren de jongens uiteraard nog wel voor te porren. Uiteindelijk dreigde dit op een fiasco uit te draaien. 3km verder, het eindpunt van de cape bereikt (en de hoogste cliff van Victoria beklommen) nog geen zeehond gezien. Wat een gemartel. Dus wij weer op weg terug, nogmaals een kijkje genomen vanaf de lookout ‘ramp’ en warempel! Ik had 6 zeehonden gespot. Toch ietwat tegenvallend wanneer er een bordje voor je neus staat dat daar een kolonie van 650 zeehonden leeft, maar goed. Uitgeput en semi voldaan kwamen we weer terug bij de auto. Onze pastamaaltijd aten we met uitzicht op de zee, degelijke sunset en nog zomerse temperaturen. Toen we eenmaal op bed lagen zag je vanuit de ramen de mooie sterrenhemel en het enige wat je hoorde was het geluid van de zee. Best relax dat backpackersleventje zo op zijn tijd!

De volgende ochtend (donderdag) werd ik wakker en stond er in 1x een dikke unit van een schoolbus op een halve meter van mijn deur. Bleek dat we op een busparkeerplaats van de schoolbus stonden die de kids om 8u oppikten. Wat een herrie. Om half 11 (na het ontbijt en de afwas) reden we weer weg. Vlakbij was een lookout point met ‘blowholes’ (zee klapt tegen de rotswand aan waar gaten inzitten waardoor het uit de grond spuit..) deze blowden echter verdomd weinig en was dus niet zo bijzonder. Verder was hier nog een ‘petrefied forrest’ wat opzich wel een apart beeld opleverde (zie foto). Onderweg naar de volgende grote plaats (Nelson) kwamen we onverwachts nog 3 emoe’s tegen! Mooi gezicht.

Bij Port Macdonnell verkozen we er maar weer is voor om de ‘grote’ (eenbaans) weg te verlaten en de gravelroads op te cruisen. We reden door een fantastisch landschap en kleine dorpjes die alleen met deze gravelroads bereikbaar waren. Het was hier superstil en voor kilometers kwamen we geen auto’s tegen. Onze auto hield het overigens prima! Via de rotsformatie Captains Head Arch en de kleine zeedorpjes Blackfellow Caves en Carpenter Rocks kwamen we in Millicent weer terug op de ‘grote’ weg. Degelijke plaats waar we ook weer even wat boodschapjes konden doen en ook maar hebben geluncht. Via Beachport (en haar vuurtoren), Robe (en haar vuurtoren) kwamen we aan op Cape Jaffa. Hier zagen we de aanbouw van wat wij eerst dachten een reusachtig zwembad. Nadere inspectie toonde aan dat hier een complete marine haven (met huizen) werd gebouwd!

De volgende grote plaats was Kingston SE, hier konden we weer mooi even tanken en een vuurtoren bezichtigen! Via the ‘Granites’ kwamen we in Salt Creek. Een heel klein dorpje waar een olieboortoren stond. Inmiddels waren we ook weer in een nieuw National Park aangekomen: het Coorong National Park. Onderweg kwamen we nog langs Jacks Point: Pelican observatory. Maar die pelikanen waren in geen velden of wegen te bekennen. Om 7u kon het kamp (lees: parkeren van de auto) worden opgezet op een mooie parkeerplaats aan een meer in het National Park. Tevens ook nog Aborigional grondgebied. Voor de verandering een rijstmaaltijd op het programma! In combinatie met wat beef en veggies uit blik. Ook had Richard nog een fles Jim Beam (bourbon + whisky) van zn verjaardag die in combinatie met cola prima te zuipen was!

Vrijdagochtend reden we weer keurig om half 11 weg. Het slapen in de auto gaat opzich best prima. Ik kan me zelfs languit strekken! Haha. Verder op pad kwamen we terecht bij een klein dorpje Wellington East. Waar we de ‘grote’ weg weer verlieten en met een ferry een rivier moesten oversteken. Beetje jammer dat we een dikke 3 kwartier op die ferry moesten wachten, maar verder toch wel grappig. En gratis :). We verkozen ervoor om niet gelijk richting de hoofdstad van South Australia (staat), Adelaide te gaan, maar eerst het Fleurieu schiereiland te bekijken. Via Strathhalbyn (gesticht door de Schotten met een mooi historisch centrum) kwamen we in Victor Harbor. Een behoorlijk toeristisch havenstadje. Ook is hier een klein eilandje: Granite Island dat via een 600m lange brug te bereiken is. Dit hoef je echter niet lopend te doen, je kunt hier namelijk gebruik maken van een paardentram! (zie foto) Verder was hier een demonstratie van een hoefsmid die een hoefijzer van 1 van de paarden verving.

We verlieten Victor Harbor weer en reden helemaal naar het einde van het schiereiland. Het punt waarvandaan de ferry naar Kangaroo Island (het 3e grootste eiland van Australie, na het grote eiland zelf en Tasmanie). De ferry echter maar niet genomen (scheelt toch weer 150 dollar), maar wel genoten van het mooie uitzicht en onze bammetjes pinda en nutella.

Na de lunch verlieten we Cape Jervis weer en zetten we koers richting onze eindbestemming van de dag: Williamstown. Een klein dorpje ten noordoosten van Adelaide waar een achternicht van mij woont met haar dochter (Shannan en Cedar). Onderweg kwamen we door het mooie landschap van de Adelaide Hills en de Barossa Valley (waar Williamstown middenin ligt). Heel veel wijnvelden, heuvels, bossen, meren en kleine dorpjes. We kwamen hier mooi rond etenstijd aan en konden gelijk aanschuiven aan de eettafel. Beetje gekletst, filmpje gekeken en richting bed.

Zaterdag heerlijk uitgeslapen (in een gewoon bed) en rustig ontbeten. We hadden goed getimed want er stond een klein festival op het programma, waar Shannan als co-host fungeerde. En dus zaten we rond de middag in de middle of nowhere (ergens in de Barossa) met een mannetje of 100 te genieten van wat live muziek, pilsjes en de lekkere warme zomerzon. We hebben inmiddels al 5 dagen geen regen gezien. Maar dat even tussendoor ;)

Tegen een uurtje of 8 had Shannan ons weer ‘thuis’ gedropt en kwam een vriendin van haar zelfs nog even langs met wat dvd’s en een fles lokale wijn! Beetje films gekeken en rond middernacht bed opgezocht.

Gister was het dan tijd om Adelaide in te gaan! Een stad met anderhalf miljoen inwoners gelegen tussen de zee en de heuvels. Een klein uurtje nadat we waren vertrokken vanuit Williamstown had Richard de auto keurig geparkeerd in hartje Adelaide. Gratis parkeren en alles op loopafstand. Geen probleem voor deze jongens. Maar is even aan de wandel gegaan. Opvallend waren de vele standbeelden in de stad. We wilden even onze kaart van Adelaide erbij pakken op een bankje in het park. Staat er ineens zon donkere aborigional zwerver voor onze neus. ‘You got any money? I need money’. Zwervers ok, maar deze vent was echt vervelend. Om eerlijk te zijn hadden we overigens ook geen kleingeld, maar daar nam hij uiteraard geen genoegen mee. Hij had zelfs onze roadmap al bijna in de tengels! Gebalde vuisten volgden niet veel later ook nog eens. We zaten een beetje in een benauwde positie en probeerden hem maar rustig te houden door wat te lullen. Al met al liep het met een sisser af.

Goed.. tijd om het centrum verder maar eens even te bekijken. Kwamen we in 1x terecht bij het Government House. Open dag voor publiek vandaag. (eens per jaar, goede timing al zeg ik het zelf) en dus daar maar wat plaatjes geschoten. Lekker cultureel. Via een internetcafeetje en een McDonaldsje belandden we weer in de auto. Boodschappen gedaan, tank volgegooid en weer op huis aan. Onderweg een paar fotootjes gemaakt van de omgeving zagen we ineens 7 emoe’s! (eerst 4 en toen later nog een groepje van 3). De emoe teller staat dus inmiddels al op 10 :). Tegen 7u waren we thuis en konden we gelijk aan tafel. Lekkere pastamaaltijd.

Hierna maar even een begin gemaakt aan dit blogje en wat foto’s op usb stick gezet. Zit nu namelijk in een bibliotheek en hebben niet zo heel veel tijd. We stonden hier zelfs al voordat de deur open ging voor de deur! Wij er vol van overtuigd dat het half 10 was (bieb gaat om 9u open) blijkt het hier in South Australia een half uur eerder te zijn.. kom je na 3 dagen ook pas achter :D. Straks in ieder geval weer op pad! Koers richting Alice Springs, Ayers Rock en al het andere dat naast een hele lading zand aanwezig is in het hart van Australie!

Overigens hebben we ook de kangaroos geteld die we onderweg zijn tegengekomen. De teller staat inmiddels al op 17! Vervelend nieuws voor de liefhebber: 13 daarvan hadden al reeds het loodje gelegd en lagen aan de kant van de weg. Dat brengt de tussenstand dus op 13-4 voor de dooien. Wordt vervolgd…
Voor Richards verhaal en foto’s zie: www.richardgoingoz.punt.nl

@Toos: nu via de familie komen we aardig veel in contact met de echte Ozzies. Maar buiten dat (lees: in de hostels e.d.) ontmoeten we bijna geen ozzies, veel meer europeanen en noord-amerikanen!

Bedankt voor de reacties en tot de volgende blog! :D